رژیما | مجله رژیم درمانی و لاغری

در نواحی غیر از سر در کل دنیا بطور چشمگیری در حال افزایش است . بر اساس امار انجمن بین المللی جراحان پیوند مو (ISHRS) در سال 2005 میلادی گرچه 9/92 % از اعمال کاشت موی طبیعی در ناحیه پوست سر انجام میگیرید ولی به هرحال میزان پیوند مو در سایر مناطق بدن تا حد 1/7% افزایش یافته است . بر اساس این گزارش بیشترین تقاضا برای انجام کاشت مو در این نواحی به ترتیب مربوط به کاشت ابرو کاشت مژه و کاشت ریش و سبیل میباشد.**>

کاشت ریش و سبیل

تقاضا برای کاشت مو در نواحی غیر از سر در کل دنیا بطور چشمگیری در حال افزایش است . بر اساس امار انجمن بین المللی جراحان پیوند مو (ISHRS) در سال 2005 میلادی گرچه 9/92 %  از اعمال کاشت موی طبیعی در ناحیه پوست سر انجام میگیرید ولی به هرحال میزان پیوند مو در سایر مناطق بدن تا حد 1/7% افزایش یافته است . بر اساس این گزارش بیشترین تقاضا برای انجام کاشت مو در این نواحی به ترتیب مربوط به کاشت ابرو کاشت مژه و کاشت ریش و سبیل میباشد. مردان بسیاری تمایل به داشتن ریشی پر و ضخیم دارند، اما هر مردی نمی تواند این نوع ریش را داشته باشد و همین موضوع دلیل محبوبیت فرایند هایی مانند کاشت ریش و سبیل بین مردان می باشد.

همچنین براساس امارگیری مذکور بیشترین تقاضا برای کاشت ریش و سبیل در کشورهای خاورمیانه وجود دارد منطقه ای که در ان موی صورت نقش مهمی را در ارتباطات اجتماعی و مذهبی بازی می کند. کاشت ریش و سبیل کاری را انجام می دهد که ژنتیک و عوامل دیگر اجازه انجام آن را به فرد نمی دهند. این عمل جهت پوشاندن اسکارها و جای زخم‌های تصادف، سوختگی و غیره در نواحی ریش و سبیل یا پرپشت کردن نواحی که فاقد مو می‌باشد استفاده می‌شود. در این روش برداشت مو از پشت سرانجام می‌شود و نیازی به کوتاه کردن موهای سر نیست و موها در ناحیه صورت با رعایت کامل جهت و خواب موها در هر منطقه از ریش و سبیل کاشته می‌شوند.

انواع کاشت ریش و سبیل

دو نوع عمده روش های کاشت ریش و سبیل ، استخراج واحد فولیکولی (FUE) و پیوند واحد فولیکولی (FUT) می باشند. هر دوی این روش ها شامل تکنیکی می شوند که جراحان در آن ها موها را از نواحی دهنده مو برداشت می کنند.
در کاشت ریش به روش FUE، موهای فرد یکی پس از دیگری از ناحیه دهنده برداشته می شوند. همچنین برداشت نیز از ناحیه وسیع تری صورت می گیرد. در این روش تنها جای زخم هایی سفید باقی می مانند. روش FUE رایج ترین روش کاشت ریش و سبیل است.
پیوند به روش FUT شامل برداشتن نواری کوچک از ناحیه دهنده مو است که این کار با برش توسط میکروسکوپ انجام می شود. سپس جراح لبه زخم را می بندد که یک جای زخم ظریف نیز از آن به جا می ماند. برای مقایسه بیش تر این دو، مزایا و معایب هر دو روش در ادامه این مطلب بیان شده است که در بیشتر موارد روش FUE برتری دارد.
یکی از مزایای روش FUE این است که برخلاف روش دیگر جای زخمی خط مانند از خود به جا نگذاشته و بهبودی آن سریع تر است. این وضعیت خود مزایای آشکار بسیاری دارد که از جمله آن ها بازگشت سریع بیماران به فعالیت های روزانه خود می باشد.
همان طور که گفته شد فرایند FUE جای زخم هایی سفید رنگ و کوچک از خود به جا می گذارد که دیدن آن ها مشکل است. این جای زخم ها در نواحی از پوست سر هستند که موها کوتاه می باشند. از آنجایی که در مقایسه با روش FUT، جای زخم ها می توانند در ناحیه وسیع تری پخش شوند تشخیص آن ها مشکل است.
میزان راحتی فرایند FUE نیز از فرایند FUT بیشتر است. همچنین، اغلب بیماران بیان دارند که در این روش درد خفیفی داشته و یا اصلا هیچ گونه ناراحتی را احساس نکرده اند.
روش FUT، مقدار بیش تری از مو ها را برداشت می کند که این کار رسیدن به حداکثر تراکم برای پیوند را آسان تر می نماید. در روش FUT نوار جدا شده از قسمت میانی ناحیه برداشت، گرفته می شود تا تعدادی کافی از تار های مو بدست آیند.

علت پر پشت نبودن ریش و سبیل

در صورتی که ریش فرد کامل نبوده و رویشی بخش بخش دارد، باید بداند که تنها کسی نیست که به این مشکل دچار است.
مشکل این است که افرادی که ریشی ناکامل دارند تسلیم شده و فکر می کنند داشتن ریش ارزش تحمل سختی های آن را ندارد. این طرز تفکر بسیار ناپسند است. چرا نباید این افراد ریشی پر پشت داشته و مانند مردان دیگر از داشتن آن لذت ببرند؟
در این مطلب ابتدا عوامل مرتبط با پر پشت بودن ریش مطرح می شوند. البته لازم به ذکر است دلیلی وجود ندارد که فرد به خاطر نداشتن ریشی پر پشت خود را سرزنش کند. علاوه بر این، راه حل هایی هم برای این مشکل وجود دارند که پس از این عوامل گفته می شوند.

وراثت

در صورتی که پدر و مادری قدی بلند داشته باشند احتمال زیادی وجود دارد که فرزند آن ها نیز بلند قامت باشد. همین اصول وراثتی نیز در ارتباط با رویش ریش کاربرد دارند.
در صورتی که پدر و یا پدر بزرگ یک فرد ریشی پر پشت داشته باشند، شانس آن فرد برای داشتن یک ریش پر پشت بیشتر است.
وراثت، به زبان ساده خصوصیات زیادی از ما را تعیین می کنند. این خصوصیات از رنگ مو تا حتی عملکرد ذهنی را شامل می شوند.
در نهایت باید گفت که نمی توان در ارتباط با وراثت کارهای زیادی انجام داد. برای مثال نمی توانیم یک قرص مصرف کرده و ژن های خود را به گونه ای تغییر دهیم که تمایل داریم.

هورمون ها

هورمون ها اغلب اولین موردی هستند که در ارتباط کامل نبودن ریش به آن ها شک برده می شود. در میان دلایل علمی کامل نبودن ریش، حقیقتی وجود دارد که بیان دارد برخی مردان در نواحی گونه های خود نسبت به دیگر نواحی صورت جریان خون کم تری دارند. این مورد مهم بوده و به این معنی است که مواد مغذی و هورمون های محرک رشد ریش، کمتر به آن نواحی می رسند.
این وضعیت توجه را به سمت هورمون ها مخصوصا تستوسترون و دی هیدروتستوسترون معطوف می کند. تستوسترون همان هورمونی است که سبب گذر از دوران بلوغ به سمت مردانگی می شود و بر رویش ریش تاثیر می گذارد.
با این که این مورد همواره موثر نیستند اما مردانی که سطح کمتری از تستوسترون را در بدن خود دارند مشکل تر به ریشی کامل دست می یابند.
در حالی که فولیکول های مو از تستوسترون استفاده می کنند، دی هیدرو تستوسترون (DHT) نیز می سازند. این هورمون نوعی بزرگتر و قویتر از تستوسترون بوده و تاثیر زیادی بر خصوصیات مردانه دارد.

بیش تر بدانید: فولیکول های مو به آنزیمی به نام 5 آلفا ردوکتاز نیاز دارند تا بتوانند از تستوسترون و DHT استفاده کنند. در صورتی که مقدار لازم از این ماده را نداشته باشند، رویش ریش محدود می شود. با این وجود، وجود مقادیر زیاد DHT یکی از عوامل طاسی مردانه است. بنابراین، فرد چه مقداری زیاد و چه مقداری کم از این هورمون را داشته باشد دچار مشکل می شود، زیرا در مورد اول دچار طاسی شده و در مورد دوم کاهش رشد مو به صورت عمومی را تجربه خواهد کرد. خبر خوب این است که امروزه دارو های مهار کننده 5 آلفا ردوکتاز در بازار موجود می باشند.

طاسی منطقه ای

اغلب مردان به طاسی منطقه ای دچار نمی شوند، اما آن افرادی که دچار می شوند ریزش مو را به صورت نقاط کوچک در مناطق پوشیده از مو در بدن خود تجربه می کنند. ریش نیز جز این مناطق به حساب می آید. این وضعیت کاملا قابل درمان است. با این حال، ممکن است این مشکل به صورت خود به خودی رفع شود.

عوامل موثر سبک زندگی

از کودکی به همه گفته می شود که خواب کافی داشته باشند، غذای درست بخورند، به مقدار زیاد ورزش کنند و در ارتباط با مسائل زیاد استرس نداشته باشند. تمامی موارد گفته شده برای سلامت عمومی از جمله سلامت ریش مفید هستند.
بر طبق بسیاری از مطالعات، رژیم غذایی و مواد مغذی مانند بیوتین و نیاسین به سلامت ریش کمک می کنند. بنابراین مواد غذایی مانند تخم مرغ، آووکادو، شیر، ماهی، دانه آفتابگردان و غیره باید جزئی از رژیم غذایی معمول فرد باشند.
با این که نمی توان ژنتیک را تغییر داد اما می توان با استفاده از یک سبک زندگی سالم به ریش یک شانس جنگیدن در مقابل این عوامل را داد.

علل ریزش مو در ریش و سبیل 

عوامل اصلی کاهش تراکم مو در ریش و سبیل عبرتند از :
1-جوشگاههای ناشی از اعمال جراحی ، ضربه یا سوختگی 
2-فقدان مو بطور مادرزادی در نواحی ریش و سبیل 
3-علل ترمیمی شکاف کام و لب
4-ریزش موی ناشی از بیماریهای ایجاد کننده جوشگاه زخم 
5-التهاب فولیکولهای مو

چه کسانی کاندید کاشت ریش و سبیل هستند؟

در ابتدا باید علت کاهش یا از بین رفتن ریش و سبیل بررسی شود چراکه در برخی موارد بدون درمان علت کاشت ریش و سبیل هم نمی تواند روش دائمی درمان باشد و امکان ریزش موهای کاشته شده وجود دارد.

بهترین کاندید کاشت ریش و سبیل کسانی هستند که:

1- بانک موی کافی در ناحیه پشت سر و اطراف گوشها داشته باشد چون برای کاشت مو در نواحی ریش و سبیل هم از موهای بانک مو استفاده میشود.

2-پوست سالم در منطقه مورد نظر برای کاشت مو داشته باشند.

البته کاشت ریش وسبیل در مناطق دچار سوختگی یا جراحی شده هم امکان پذیر است ولی مسلما در این نواحی امکان کاشت مو با پرپشتی بالا ان هم با یک جلسه انجام کاشت مو وجود نخواهد داشت. چنین افرادی باید بدانند برای رسیدن به پرپشتی زیاد ممکن است نیاز به دو یا سه جلسه پیوند مو داشته باشند.

تفاوت کاشت مو و کاشت ریش و سبیل چیست؟

یک سوال رایج میان افرادی که انجام کاشت  ریش را مد نظر دارند این است که تفاوت این روش با کاشت  مو بر روی پوست سر چیست؟
با این که، این دو روش تفاوت هایی عمده با هم ندارند اما یک تفاوت مهم آن ها این است که خصوصیات موهای پوست سر با موهای ریش اندکی تفاوت دارند.
در ابتدا ریش و سیبیل از واحد هایی تشکیل شده اند که حاوی یک تار مو می باشند. رشد ریش در دوره بلوغ (همواره به این گونه نیست) آغاز شده و به وسیله هورمون های آندروژن (هورمون های جنسی مردانه) تقویت می شود. تراکم ریش تقریبا تا بیست سال پس از آن زمان افزایش می یابد.
 
در همین حال، فعالیت افزایش یافته آندروژن ها سبب ریزش مو در پوست سر شده و می تواند منجر به طاسی شود.  در برخی مردان، فولیکول های مو به هورمون های جنسی مشخصی حساسیت بیش تری دارند. همچنین، رشد و تراکم ریش در مردان نژاد های مختلف متفاوت است. با این که مردان آفریقایی و مردان سفید پوست از تراکم ریش خوبی برخوردار بوده و نسبت به مردانی با نژاد شرقی موهای بیش تری در ریش خود دارند اما مردان هندی و خاورمیانه ای ریش هایی متراکم تر دارند.
با این حال، تراکم کلی مو در نواحی ریش و صورت کم تر از نواحی پوست سر است. موهای ریش برخلاف موهای پوست سر که شکلی دایره مانند دارند، دارای شکلی بیضوی هستند. هر چند که این موها شباهت هایی نیز با موهای سر دارند.

دوره بهبودی پس از پیوند ریش چگونه است؟

اساسا، فرایند پیوند ریش همانند دوره بهبودی بدون درد است. به مدت 5 روز اول پس از فرایند، باید از نواحی دریافت کننده پیوند مراقبت شود تا کاملا خشک بمانند.
در روز دوم پس از عمل، فرد می تواند فعالیت هایی ملایم و نه شدید انجام دهد. اغلب به فرد توصیه می شود که جهت استراحت دادن فولیکول های مو در محل جدید خود، اطمینان حاصل کردن از مختل نشدن جریان خون آن ناحیه و مختل نشدن عملکرد آن ها از اصلاح کردن یا لمس آن ناحیه تا حد امکان خودداری کند.
موهای پیوند شده پس از حدود دو هفته ریزش کرده و سه ماه بعد دوباره رشد می کنند که بعد از آن برای همیشه به رشد خود ادامه خواهند داد. پیوند ریش می تواند جای زخم (مانند آکنه یا جوش) یا جای آسیب ناشی از سوختگی یا حادثه را بپوشاند. این پوشش از طریق کاشت و تحریک رشد فولیکول های مو در نواحی انجام می شود که پوست آسیب دیده یا فولیکول های خود را از دست داده است.

آیا می توان پس از پیوند ریش آن را به طور معمول اصلاح کرده و یا مدل داد؟

پس از کاشت ریش و سبیل ، فرد می تواند موهای صورت خود را به هر گونه ای که تمایل دارد اصلاح کرده و مدل دهد. برای این که ظاهری طبیعی بدست آید، این موها به صورت تکی یا گاهی دوتایی کاشته می شوند.
جهت اطمینان از رشد و ظاهر طبیعی موها مراقبت های فراوانی صورت می گیرد. این مراقبت ها شامل جای گذاری صحیح موهای پیوند شده با زاویه مناسب و جهت معمول رشد مو می باشد.
هنگامی که پیوندهای جدا شده به وسیله میکروسکوپ، کاشته می شوند برای همیشه در آن محل باقی می مانند. بنابراین هنگامی که رشد موها پس از گذشت سه ماه اول شروع می شود فرد می تواند آن ها را بدون نگرانی از رساندن آسیب به فولیکول ها اصلاح کرده و مدل بدهد.