رژیما | مجله رژیم درمانی و لاغری

بیماری همه‌گیر کووید19 منجر به از دست رفتن زندگی انسان‌ها در سراسر جهان شده و چالش بی‌سابقه‌ای را برای سلامت عمومی، سیستم‌های غذایی و دنیای کار به وجود آورده‌است. اختلال اقتصادی و اجتماعی ناشی از این پاندمی ویرانگر است: ده‌ها میلیون نفر در معرض خطر فقر شدید قرار دارند، در حالی که تعداد افراد دچار سوء تغذیه که در حال حاضر حدود 690 میلیون نفر تخمین زده می‌شود، ممکن است تا پایان سال تا 132 میلیون نفر افزایش یابد.

میلیون‌ها شرکت با تهدید وجودی مواجه هستند. تقریبا نیمی از 3/3 میلیارد نیروی کار جهانی در معرض خطر از دست دادن معیشت خود هستند. کارگران اقتصاد غیر رسمی به طور خاص به این دلیل که اکثریت آن‌ها فاقد حمایت اجتماعی و دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی با کیفیت هستند و دسترسی به دارایی‌های تولیدی را از دست داده‌اند، آسیب‌پذیر هستند. بدون ابزارهای کسب درآمد در طول قرنطینه، بسیاری از آن‌ها قادر به تامین غذا برای خود و خانواده‌هایشان نیستند.

برای بیشتر افراد، نداشتن درآمد به معنای نداشتن غذا یا در بهترین حالت، غذای کم‌تر و کم ارزش‌تر است.

این بیماری همه‌گیر بر کل سیستم غذایی تاثیر گذاشته و شکنندگی آن را آشکار ساخته‌است. بسته شدن مرزها، محدودیت‌های تجاری و اقدامات محدود کننده، کشاورزان را از دسترسی به بازارها، از جمله خرید نهاده‌ها و فروش محصولاتشان، و کارگران کشاورزی را از برداشت محصول باز داشته و بدین ترتیب زنجیره‌های تامین مواد غذایی داخلی و بین‌المللی را مختل کرده و دسترسی به رژیم‌های غذایی سالم، ایمن و متنوع را کاهش داده‌است. این بیماری همه‌گیر باعث کاهش مشاغل شده و میلیون ها نفر را در معرض خطر قرار داده‌است. همانطور که افراد نان‌آور شغل خود را از دست می‌دهند، بیمار می‌شوند و می‌میرند، امنیت غذایی و تغذیه میلیون‌ها زن و مرد در معرض خطر می‌افتد، و افراد کشورهای کم‌درآمد، به ویژه به حاشیه رانده‌شدگان که شامل کشاورزان در مقیاس کوچک و مردم بومی می‌شوند، بیش‌ترین آسیب را می‌بینند.

میلیون‌ها کارگر کشاورزی-که کار و درآمد برای خودشان است-در حالی که به دنیا غذا می‌دهند، به طور منظم با سطوح بالایی از فقر کاری، سوء تغذیه و سلامت ضعیف مواجه هستند و از فقدان ایمنی و حمایت از کار و نیز انواع دیگر سوء استفاده رنج می‌برند. با درآمدهای کم و نامنظم و فقدان حمایت اجتماعی، بسیاری از آن‌ها مجبور می‌شوند که اغلب در شرایط ناایمن، به کار خود ادامه دهند، در نتیجه خود و خانواده‌هایشان را در معرض خطرات اضافی قرار می‌دهند. علاوه بر این، هنگام تجربه زیان‌های درآمدی، آن‌ها ممکن است به استراتژی‌های منفی مقابله مانند فروش نامناسب دارایی‌ها، ربا یا کار کودکان متوسل شوند. کارگران مهاجر کشاورزی نیز به طور خاص آسیب‌پذیر هستند، زیرا آن‌ها با خطراتی در شرایط حمل و نقل، کار و زندگی خود مواجه هستند و برای دستیابی به اقدامات حمایتی که توسط دولت‌ها انجام می‌شود، تلاش می‌کنند. تضمین ایمنی و سلامت همه کارگران کشاورزی-غذایی-از تولیدکنندگان اولیه گرفته تا کسانی که در فرآوری مواد غذایی، حمل و نقل و خرده‌فروشی درگیر هستند، از جمله فروشندگان غذای خیابانی-و همچنین درآمد و حفاظت بهتر، برای نجات جان مردم و حفاظت از سلامت عمومی، امرار معاش مردم و امنیت غذایی حیاتی خواهد بود.

در بحران کووید19، امنیت غذایی، بهداشت عمومی و مسائل اشتغال و کار، به ویژه بهداشت و ایمنی کارگران، در یک راستا قرار می‌گیرند. رعایت ایمنی محل کار و اقدامات بهداشتی و تضمین دسترسی به کار مناسب و حفاظت از حقوق کار در تمام صنایع در پرداختن به بعد انسانی بحران بسیار مهم خواهد بود. اقدام فوری و هدفمند برای نجات زندگی و امرار معاش باید شامل گسترش حمایت اجتماعی نسبت به پوشش همگانی سلامت و حمایت درآمدی برای کسانی باشد که بیش‌ترین آسیب را دیده‌اند. این شامل کارگران در اقتصاد غیر رسمی و در مشاغل با حمایت ضعیف و دست‌مزد پایین، از جمله جوانان، کارگران مسن‌تر و مهاجران می‌شود. باید به وضعیت زنانی که بیش از حد در مشاغل کم‌درآمد و نقش‌های مراقبتی حضور دارند نیز توجه ویژه‌ای شود. اشکال مختلف حمایت، از جمله انتقال پول نقد، کمک‌هزینه کودکان و وعده‌های غذایی سالم مدرسه، سرپناه و ابتکارهای امداد رسانی غذایی، حمایت از حفظ و بهبود اشتغال و کمک مالی برای کسب و کارها، از جمله شرکت‌های میکرو، کوچک و متوسط، کلیدی هستند. در طراحی و اجرای چنین اقداماتی ضروری است که دولت‌ها هم‌کاری نزدیکی با کارفرمایان و کارگران داشته باشند.

کشورهایی که با بحران‌ها یا وضعیت‌های اضطراری انسانی موجود سر و کار دارند به طور خاص در معرض اثرات کووید19 قرار دارند. واکنش سریع به این بیماری همه‌گیر، در عین اطمینان از اینکه کمک‌های انسان‌دوستانه و بازسازی به کسانی که بیشتر از همه نیاز دارند میرسد، بسیار مهم است.

اکنون زمان همبستگی و حمایت جهانی است؛ به ویژه با آسیب‌پذیرترین جوامع ما و به طور خاص در جهان در حال ظهور و توسعه. تنها با کمک یکدیگر می‌توانیم بر اثرات پیچیده بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی این بیماری همه‌گیر فائق آییم و با از دست دادن دستاوردهای توسعه‌ای حاصل از آن، از تشدید آن در یک فاجعه طولانی امنیت غذایی و انسانی جلوگیری کنیم.

ما متعهد به ادغام تخصص و تجربه خود برای حمایت از کشورها در اقدامات پاسخ به بحران و تلاش برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار هستیم. ما نیاز به توسعه استراتژی‌های پایدار بلند مدت برای پرداختن به چالش‌های پیش روی بخش‌های بهداشت و کشاورزی-غذایی داریم. اولویت باید به پرداختن به امنیت غذایی اساسی و چالش‌های سوء تغذیه، مقابله با فقر روستایی، به ویژه از طریق مشاغل بیشتر و بهتر در اقتصاد روستایی، گسترش حفاظت اجتماعی برای همه، تسهیل مسیرهای مهاجرت ایمن و ارتقای رسمی شدن اقتصاد غیررسمی داده شود.

ما باید در مورد آینده محیط‌زیست خود تجدید نظر کرده و با تغییرات آب و هوایی و افت محیط‌زیست با جاه‌طلبی و فوریت مقابله کنیم. تنها در این صورت است که می‌توانیم بهداشت، امرار معاش، امنیت غذایی و تغذیه همه مردم را حفظ کنیم و اطمینان حاصل کنیم که «وضعیت عادی جدید» ما، وضعیت بهتری است.